ولایت پذیری یا ولایت گریزی؟

نمی شود هم ولایتی بود و هم بعضی اوقات ولایت گریز ! هم او را دوست داشته باشم و هم به حرفش گوش ندهم . 

چه کسانی بعد از رحلت پیامبر اعظم (ص) ولایت حضرت علی را نپذیرفتند همام اشخاصی که در رکاب یبامبر و بر سفره پیامبر بودند ،  در جنگ و صلح  ، در خوشی و بدی در همه احوال . 

اما چه شد که حتی حاضر نشدند در مراسم کفن و دفن پیامبر حضور داشته باشند ؟ 

حقیقت گریزی و  عدم قبول ولایت از ته دل فردی که همیشه و در همه حال کنار پیامبر بود دیگر به سخنان پیامبر توجهی نکند . نمی خواهم حضرت امام (ره) را با پیامبر (ص) مقایسه کنم و یا امام علی را با امام خامنه ای . لکن زمان و ولایت پذیری و و متعهد بودن افراد را بایستی مقایسه کرد .

در زمان حضرت امام (ره) هم.ه افرادی که یا واقعا" به ایشان اعتقاد داشتند و یا از ترس خارج شدن از دایره به ظاهر فدایی ولایت بودند ولی زمانی نگذشت که این افراد خود را لو دادند همایشها و جلسات خصوصی و دور زدن حکومت و یا لح کردن ضعفا و عمل نکردن به فرامین رهبری را می توان بر شمرد 

آنهایی که زمانی فرماند ه بودند و سردار شده اند امروز جلوتر از ولایت حرکت می کنند و ادعای من همه چیز را بهتر از همه می دانم دارند غافل از این که ولایت پذیری زمان و مکان مشخصی ندارد در همه زمانها و مکانها بایستی خود را ثابت کرد .

امروز هر کس در هر مقامی که باشد در هر لباسی که هست اگر خود را جلوتر از ولایت نداند و ذکری از مقالم عظمای ولایت امام خامنه ای  ببرد و در عمل به فرامین آقا پایبند باشد ولایت پذیر است و اگر خود را سرباز حضرت امام (ره ) بداند و خود را فرمانده و سردار و چه و چه بداند در هر موقعیتی هم که باشد و ذکری از ولایت امام خامنه ای نکند ولایت گریز است و نباید بدان اعتماد کرد . چرا که او ولایتی خود را در موقعیت می بیند مثل اشخاص دوران اصلاحات چه دولتش و چه مجلسش که همه در ظاهر می گفتند و در باطن بر ولایت و نظام ضربه می زدند .

امکروز باید بیش از گذشته تیز بین و هوشیار باشیم و در سه کلمه بصیرت بصیرت بصیرت