عزاداری و پیام رسانی به بهانه دهه آخر صفر

عزاداری ابی عبدلله (ع) ریشه در اعماق تاریخ دارد چنانکه انبیاء عظام و حتی ملائکه آسمان هر کدام بنحوی برای آن حضرت اقامة عزا کردند .وبنا بر روایات بعدازواقعه عاشورا وشهادت حضرت هوا تاریک و غبار سیاه آسمان کربلا را فرا گرفت و سنگریزه‌ها و حتی ماهی دریا ونیز آسمان چهل شبانه روز برای حضرت گریستند .  

ای در غم تو ارض و سماء خون گریسته      

   ماهی به دریـا و عرش به هامون گریسته
از حــیای دیدة‌ تــو دیــدة‌ آب گریست و     

       ز غم تو کرببلا اندر تب و تاب گریست
عزاداری برای آن حضرت بعنوان یک سنت دیرینه وامری ازناحیه خدا ورسول (ص) است. چنانکه حضرت بوسه بر لبان و حلقوم مبارک حسین(ع) می‌زد و می‌گریست و می‌فرمود :
" انّی اقبل مواضع السیّوف  

 وبه دخترش زهرا(س)درباره اهمیت عزادای برای حسین (ع) ‌فرمود : فاطمه جان هر چشمی روز قیامت گریان است مگر چشمی که بر مصائب حسینم بگرید و آن فرد در قیامت به بشارت بهشت و نفحات آن خندان و شادمان خواهد بود .

 عزاداری وپیام رسانیعزاداری ابی عبدلله (ع) ریشه در اعماق تاریخ دارد چنانکه انبیاء عظام و حتی ملائکه آسمان هر کدام بنحوی برای آن حضرت اقامة عزا کردند .وبنا بر روایات بعدازواقعه عاشورا وشهادت حضرت هوا تاریک و غبار سیاه آسمان کربلا را فرا گرفت و سنگریزه‌ها و حتی ماهی دریا ونیز آسمان چهل شبانه روز برای حضرت گریستند .
"انَّ السماء بکی عَلی مَصاب الْحُسین اَربَعین صَباحاً" (45)
ای در غم تو ارض و سماء خون گریسته ماهی به دریـا و عرش به هامون گریسته
از حــیای دیدة‌ تــو دیــدة‌ آب گریست و ز غم تو کرببلا اندر تب و تاب گریست
عزاداری برای آن حضرت بعنوان یک سنت دیرینه وامری ازناحیه خدا ورسول (ص) است. چنانکه حضرت بوسه بر لبان و حلقوم مبارک حسین(ع) می‌زد و می‌گریست و می‌فرمود :
" انّی اقبل مواضع السیّوف "(46) وبه دخترش زهرا(س)درباره اهمیت عزادای برای حسین (ع) ‌فرمود : " یا فاطمه کُلّ عَیْن باکیَه یَوم الْقیامَه اْلاعین بکت عن مَصاب ا لْحسین فانها ضاحکه مستبشره بنعیم الجنه"(47)
فاطمه جان هر چشمی روز قیامت گریان است مگر چشمی که بر مصائب حسینم بگرید و آن فرد در قیامت به بشارت بهشت و نفحات آن خندان و شادمان خواهد بود .
ونیزپدربزرگوارش برای او اقامه عزامی کردچنانکه یک صحنه معروفش بنابرنقل وقتی بودکه در راه صفین به همراه یارانش به سرزمین نینوا (کربلا)رسیدندودستوردادقدری تامل کنند.پس آنگاه برزمین نشست ودستان مبارکش را بر خاک گرم آن دیار نهاد و
گریست . وچون اطرافیان ازحضرت علت راجویا شدند فرمود :"ههنا مناخ رکابهم ومسفک دمائهم ومحط رحالهم "(48) اینجاهمان جایی است که فرزندم حسین (ع) به همراه یاورانش به شهادت می‌رسند و خون تا رکابشان را فرا خواهد گرفت ...
علاوه براین مادربزرگوارش حضرت زهرا(س)بنابرتاکیدات والهامات رسول خدا(ص) از کنار گهواره تا لحظه شهادت باذکرغربت ومظلومیت حسین(ص) برای اواقامه عزامی کرد وبه دخترش زینب(س)سفارشات لازم برای همراهی بابرادرش درکربلا می نمود.
وخود حضرت نیز بارها در طول مسیرکربلا وبادیدن صحنه هایی که علا متی گویااز پیشگوئی های جدوپدربزرگوارش مبنی بروقوع حادثه ای عظیم بود ازجمله بادیدن نامه عبیدالله -شنیدن خبرشهادت مسلم وهانی وبستن راه کاروان توسط لشکرحرکه نقل است آیه استرجاع برزبا ن جاری می کرد.و در شب عاشورا بابسته شدن آب در جمع یاران وبارها درکنار اهل حرم محفل عزا بپا می کرد و با فرزندانش وداع می نمود و طبق نقل به چهره یک یک جوانان بنی هاشم می‌نگریست و می گریست :"
"فَنَظَر الیهم ثُمَّ بکی ساعَهً" (49) وازاهل حرم می خواست که برای او بگریند ومخصوصا خواهرش زینب (س)وفرزندبزرگوارش زین العابدین(ع)را مامورساخت که بعدازشهادتش به ذکرمصیبتهای اودرمنزلگاههای مسیراسارت بپردازندتاندای مظلومیت آ نهارابه گوش همگان ازجمله شامیان غفلت زده برسانندوبابرپایی محافل عزاوتشویق شیعیان به این امرپیام عاشوراء رابه آیندگان منتقل سازند...
ومخصوصاخطاب به شیعیان سفارش وتاکید می کرد که بابرپایی چنین مجا لس عزا به احیاء امراو بپردازند.
و در پیامها ونامه ها و نوشته‌هایش به شیعیان ازآن بعنوان استوانه پیامهای عاشورائی معرفی می‌کرد و می فرمود:" انا قتیل العبره قتلت مکروباً فلا یذکرنی مؤمن ا لّا بکی "(50) من کشته اشکم و به بدترین وضع کشته می‌شوم پس مومنی بیاد من نمی‌افتد مگر آنکه بگرید .
بنابراین عزاداری ابی عبدلله (ع) و گریه بر اوریشه در نهاد دینی و اعتقادی ما داردومطابق روایات متعدد حامل آثاروبرکات فراوان است .ازجمله آنکه دلها را صیقلی و چشم‌ها را روشنی می دهد و جانها را تعالی می‌بخشدو ماهیت آن روح حماسی و ظلم ستیزی به حق‌طلبان عطا می‌کند و درهای رحمت و کرم الهی را بر همگان می‌گشاید .
ولذاحسینی بودن و حسینی زیستن همواره با نام و یاد او و احیای مجالس عزایش ، تحقق می‌یابد و باید اذعان نمود که اغلب حماسه‌های تاریخ اسلام از این نقطه سرچشمه و قوّت گرفته و پویایی این روح متعا لی دربرپایی همین مجا لس واقامه عزانهاده شده و تا نام و یاد آن حضرت با عشق و محبّت دردلها وزبانها جاریست آموزه‌هاوپیامهای آن قیام خونین ماندگار وجاودانه درمیان نسلهاباقی است.
براین اساس نقل است که بعد از شهادت آن بزرگوار و یاران کرامش خیمه گاه غرق عزا و همه بازماندگان سیه پوش گشته ناله‌های جانسوزسرداداند .وطبق نقل یکی از شروط و خواسته‌های اصلی امام سجاد(ع) از ابن زیاددرآغازمسیراسارت آن بود که فرد مومنی رابه دنبال کاروان بفرستد تا زمینه‌ برای اقامه عزا و سوگواری برای مصیبت دیدگان در منازل مختلف فراهم‌باشد. و به خواسته خدادشمن این شرط را پذیرفت و نعمان بن بشیر را بنابر خواستة خود حضرت بدنبال قافله فرستاد .ودر طول مسیر اسارت هرکدام به طریقی به عزاداری وبیان ابعاد مظلومیت شهداء وسالارشهیدان کربلا پرداخته وبدینوسیله زمینه برای رسوایی دشمنان وتنویراذهان نسبت به حق وباطل فراهم ساختند .
بشیر که خودمحب اهل بیت(ع)بود چنان تحت تأثیر این مجا لس وعزاداری ها مخصوصا سخنان امام سجاد وزینب وام کلثوم(سلام الله علیهم)درطول مسیرومنزلگاههاقرار گرفته بود که به شدّت می‌گریست و آنگاه که به همراه کاروان به مدینه رسید زودتر از آنها به میان مردم رفت و با ناله هایی جانسوز اهل مدینه را باقصیده ای بلند وسوزناک ازوقوع چنین مصیبتی عظمی خبردارساخت که دوبیت ازآن چنین است:
یا اهل یثرب لا مقام لکم قتل الحسین فارمعی مدرار
الجسم منه بکربلا مضـرّج و الرأس منه علی الداریداراً(51)
هان ای اهل مدینه دیگر جایی از برای ماندن شما باقی نمانده چرا که حسین کشته شد پس جامه‌ها را چاک بزنید که جسم پاکش در کربلا پاره پاره شد. و سر مبارکش برسر دار ( نی ) اینک گردانده می‌شود .
مردم مدینه باشنیدن این خبرمضطرب و گریان ازخانه هابیرون دویدندو صدابه شیون وناله بلندکرده اجتماعی عظیم گردآوردندتا به استقبال این کاروان مصیبت زده بشتابند.خدا می داندکه بارسیدن این قافله چه و لوله ای در مدینه بر پا شد وچه شیون وناله هایی که به آسمان رفت وزنان مدینه چگونه دختران مصیبت زده پیغمبررادرپرده وپرگرفتندومردمان چگونه زین العابدین بیماروغمباررا درآغوش کشیدندوخدامی داندچه قیامتی برپاشد.راستی
این مردم کجابودندکه به ندای استغاثه و غربت مولایشان درکربلا پاسخ دهند؟وچراکسی نبوددرطول راه اسارت خارمغیلان ازپای دختران حسین(ع) برداردورقیه سه ساله رابه کاروان برساند؟
وازآنجابودکه کم کم خبر به همه جا سرایت کردو مجالس عزابگسترش یافت. چنانکه تاجائیکه در روزاربعین جمعیت انبوهی ازاطراف واکناف عالم به سوی قبورمطهرشهداء کربلا وسالارشهیدان حسین(ع) شتافتند. خیمه امام سجاد (ع) بر پا شدجمعیت کنار حضرت گرد ‌آمدند و همه به تسلای او ‌پرداخته بوسه بر دست و پایش می‌زدند. مردان صدابه شیون بلند کردهو صیحه می‌زدند و زنها صورت می‌خراشیدند. دراین میا ن چیزی که بیش از همه توجه عزاداران رابخودجلب می کرد ناله‌های جابر بن عبدالله انصاری تنها صحابی بازمانده رسول خدا(ص) و زمزمه‌های او با قبر حبیبش حسین (ع) بود که باگریه وشیون به نقل خاطرا ت محبت آمیزوپیشگوئیهای پیغمبر(ص) درخصوص امام حسین(ع)ووقوع چنین حادثه ای می پرداخت. وبدینوسیله باگسترش مجالس عزا بنیان مکتب عزاداری ابی عبدالله(ع) درسراسرعالم برپا شدوحق منجلی وباطل خوارورسوا گشت وبالاخره بااین طریق همواره زمینه برای سقوط ونابودی بنی امیه ویزیدهای زمان فراهم گردیدو.....
باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزاو چه ماتم است
باز این چه رستــخیز عظیم است کز زمیــن بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم اســـت
جــن و ملک بر آدمیــان نوحــه میـکننــد گویــا عــزای اشــرف اولاد آدم اســـت
گویــــا طلوع می‌کنـد از مغـرب آفتاب کاین چنین ولوله در اطـراف عالـم اســـت
منبع از سایت رسا  

 
45- تاریخ ابن اثیر ج : 3 ص : 288
46- لهوف ص : 35 و تذکره ص : 250
47-اللهوف ص : 28 و کامل الزیارات ص : 75
48-تاریخ ابن اثیر ج : 3 ص : 288
49-بحار الانوار ج : 44 ص : 293
50-کامل الزیارات ص : 109
51- أشعار بشیر بن جذلم