خرمشهر

آمدم ای مأمن ارواح پاک

جان بگیرم در تو ای گلگونه خاک

کوچه هایت آشنای درد بود

خانه ات جولانگه نامرد بود

سانه هایت زخمی شلاقهاست

نخلهایت ، سوگوار بس عزاست

شهر من ، ای بستر دریای خون !

در تو جاری ، معنی قرآن کنون

ای صدافتهای عریان را ، ندیم

در بسیط رویش ایمان ، مقیم

تل خاک تو ، نشان از خانه هاست

بازوانت ، زخمی بیگانه هاست

ای قساوتهای دشمن را نشان

در هجوم وحشی قابیلیان

قامت سبز تو را خون رنگ رد

چهره ات را، دست دشمن چنگ زد

ماند خالی ، از تپش گهواره ها

بی سوار و غرقه در خون باره ها

از هجوم زخم چنگیز تتار

در کبودای تن تو ، یادگار

دیده ات ، بر چهر دشمن بسته است

آه ، می دانم که شمت خسته است

خانه و کاشانه ، گر تاراج شد

شاهد معراج انسان تاخدا

عرصه پیمان انسان با خدا

خون مردانت اگر بر خاک ریخت

نور ایمان بود و از افلاک ریخت

کودکانت ، گرچه در خون خفته اند

قصه بیداری ما گفته اند

قامت ستوار تو ، باز استوار

می نماید سبز در این گیرودار

شهر من ، ای شط پر خون آمدم

هان ! مپرس این جاده را چون آمدم !

زخمها در سینه دارم ، ریش ریش

نعش یاران برده ام بر دوش خویش

دیده ام ، تن های بی سر را به خاک

سینه ها دیدم فراوان ، چاک چاک

آسمان ، در چشم یاران تنگ شد

مسجد و محراب از خون ، رنگ شد

سنگ و خاک جاده با خون شسته ایم

زیر آوار ، آشنایان جسته ایم

این همه بیداد ، آخر بگذرد

زخم تیر و تیغ و خنجر ، بگذرد

باز ، هر گلدسته ای پرچم شود

شهر من ! ای شهر پر آوای درد

ای نشان پایداری در نبرد !

زیر هر گامی شقایق کاشتیم

تا که این پرچم فرا افراشتیم

قلب تاریخ زمینی شهر من !

غرقه در خون این چنینی شهر من !

حسین اسرافیلی