مسجد خرمشهر

هم دوش با شعله های پنهان و پیدای آتش

می رقصد آرام ، آرام شط بر بلندای آتش

این مادیان سپید ماه است ، این گونه مبهوت

در چشم شط استاده ، غرق تماشای آتش

(مسجد) بزرگ استاده ، سر سبز و خاموش ، هر چند

ورد زبان درخت است بیت الغزلهای آتش

از بس که این کولی باد ، با دختر شعله رقصید

از شهر بر جای مانده است ، تنها رد پای آتش

شط و شب و شعله در پیش ، من می روم موج باشم

موجی عمود ایستاده ، بر سطح دریای آتش

محمود اکرامی