حجاب !

بد حجابی و بی حجابی ناشی از چیست ؟

گرمی هوا ، یا خانواده ، یا اجتماع

در سال‎‎های اخیر، همواره با نزدیک شدن فصل تابستان بدحجابی به یکی از موضوعات مورد توجه جامعه ایرانی بدل می‎شود. نگرانی از روند بدحجابی در ایران، درحالی ابراز می‎شود که در اکثر نقاط جهان، هم کشور‎های اسلامی و هم کشور‎های غیراسلامی، شاهد موج فزاینده گرایش به حجاب و پوشش اسلامی و مبارزه برای آزادی حجاب هستیم؛ به‎گونه‎ای که برخلاف جامعه ایرانی، موج گرایش به حجاب اسلامی، به یکی از مسائل جوامع اروپایی بدل شده است. ابراز نگرانی از بدحجابی، درحالی در جامعه مذهبی و به ویژه ازسوی علمای دینی، گسترش یافته است که هیچ توجهی به تغییر تدریجی نوع پوشش دختران و زنان مذهبی نمی‎شود و اصولا به دلایل اصلی و ریشه‎ای این رویداد اجتماعی، چگونگی و ویژگی‎‎های آن نیز پرداخته نمی‎شود و تنها به ابراز نگرانی و برخی برخورد‎های انفعالی در این زمینه، بسنده شده است و به‎نظر می‎رسد بسیاری از کم کاری‎‎های پژوهشی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی، قرار است با این دست اقدامات جبران شود. در این میان، توجه به چند نکته ضروری به‎نظر می‎رسد:

1. گرایش زنان و به‎ویژه دختران ایرانی، به نوع پوشش‎‎هایی که در این سال‎ها در کوچه و خیابان مشاهده می‎شود، بیش از هرچیز تابع تغییر ارزش‎گذاری درباره حجاب و نوع پوشش است. این تغییر که در اثر عوامل گوناگونی چون کم‎کاری فرهنگی‎درونی و پرکاری فرهنگی بیرونی، رخ داده از وجوه مختلفی برخوردار است:

الف. تغییر این تلقی که حجاب یکی از ملاک‎‎های دین‎داری‎ست. این نگاه با نشان دادن زنان محجبه‎ای که گرفتار انواع فساد‎های اجتماعی یا مالی شده‎اند، باورپذیر شده و در عمل به بیان «پاک بودن دل» خلاصه شده است.

ب. تغییر میزان اهمیت زنان و دختران برای پدیده مدرن مد. اهمیت همگام بودن با مد روز، چه در میان قشر مذهبی و چه در میان اقشار میانی و غیرمذهبی جامعه ایرانی (در اثر سیر مدرنیزاسیون)، به درجه‎ای رسیده است که بسیاری از فاکتور‎های دیگر را تحت تأثیر خود قرار داده و به همین دلیل، زنان که در این زمینه به علت ویژگی‎‎های زنانه، از آسیب‎پذیری بیشتری برخوردار هستند، گرفتار مدگرایی شده‎ و به‎تدریج به سوی بدحجابی سوق داده است. درست به همین دلیل است که اکثریت قاطع زنان و دختران بدحجاب، علی‎رغم پوشش نامناسبی که دارند از هرزگی پرهیز می‎کنند و بدحجابی خود را تنها نوعی شیک‎پوشی و خوش‎پوشی تلقی می‎کنند.

2. پوشش‎‎های نامناسب عموما در فاصله سنی 15 تا 30 سال مشاهده شده و تغییر محسوسی در نوع پوشش زنان پس از طی این مقطع سنی دیده می‎شود. این تغییر حاکی از تأثیری است که روحیات جوانی در افراد می‎گذارد؛ روحیاتی که جریان مدرنیزاسیون به بهترین شکل از آن بهره‎برداری می‎کند.

3. به‎نظر می‎رسد جریان‎‎های خارجی و داخلی ضدحجاب، در چندسال گذشته تلاش هدف‎داری را برای سیاسی کردن مسأله حجاب به‎کار بسته‎اند و در این زمینه اهدافی چند و دوسویه را دنبال می‎کنند. درست به همین دلیل پرهیز از افتادن در چنین دامی ضروری‌به‎نظر می‎رسد.

4. شاید بتوان در شرایط فعلی برای سامان بخشیدن به جریان پوشش در جامعه ایرانی، بر روش‎‎های زیر تکیه کرد:

الف. پژوهش بر روش‎‎های درست و مؤثر، ارزش‎گذاری برای حجاب و سنگین کردن کفه به‎نفع حجاب و پوشش دینی

ب. وارد شدن صحیح و مناسب به چرخه مد و تغییر مسیر سرچشمه مدسازی از خارج به داخل و ارائه مد‎هایی شرع پسند و عامه‎پسندی .

ج. توجه خاص و ویژه بر مقطع سنی 15 تا 30 سال، برای ایجاد رگه‎‎های فکری و عقیدتی، برای کنترل این دوره و جلوگیری از افتادن دختران به چاله هرزگی و پرهیز از کشاندن جوانان به لج‎بازی و سرکشی در این زمینه.

د.استفاده از بستر خانواده برای تقویت فهم درست در پوشش مناسب و حجاب دینی