14 خرداد 68

ساعت 7 صبح با صدای گریان مادرم از خواب بیدار شدم تا صبح که کتاب  شیمی چهارم  را مرور کرده بودم خیلی خسته بودم دیشب هم که در تلویزیون از مردم برای برپایی دعا برای سلامتی امام خواسته بودند نگرانی من دوبرابر شده بود. بالاخره بیدار شدم و فقط این جمله را شنیدم که امام رفت .

دیگر نمی دانستم چیکار می کنم کتابم را برداشتم زدم بیرون اولین جاییزکه رفتم ناحیه بسیج بود چهره های ماتم زده سپاهیها و فرمانده ناحیه رادیدم و هیچ نگفتم و باز حرکت کردم دو روز بعد اتحان شیمی داشتم . بدون اینکه بتوانم درست تصمیم بگیرم راه افتادم خانه دوستم که قر ار بود با هم درس بخوانیم وقتی به منزلشان رسیدم گویا منتتظر من بود بدون اینکه حرفی بزنم و یا او حرفی بزند و بدون مقدمه گفتیم امروز درسمان رحلت امام است و بس به خانه برگشتم و پیراهن مشکیم را پوشیدم و به مسجد رفتم و از آنجا با دوستان به مرکز شهر رفتیم و در مراسم عزادرای که از طرف امام جمعه و آموزش و پرورش برگزار شده بود شرکت کردیم و با عزاداری به منزل امام جمعه وقت مرحوم محمدی رفتیم و آقای نعمتی رئیس آموزش و پرورش وقت سخنرانی کوتاهی کردند و باز همراه مردم با

عزادری به مسجد امام (ره) رفتیم و عزاداری با مداحی مداحان نقوی و سایرین و سخنرانی یکی از روحانیون پاین یافت و اعلام شد بعد از ظهر نیز مراسم عزاداری برگزار خواهد شد . آنروز واقعا یک روز تاریخی بود هم در شهر و هم در کشور عزیزمان ایران اسلامی .

14 خرداد روز پر خاطره ای برای مردم ایران شد هم رفتن امام و هم  نصب مقام معظم رهبری به مقام رهبری انقلاب .

 شب از تلویزیون اعلام شد امتحانات  مابقی  خرداد 68 لغو و سایر برنامه ها از طریق مدارس اعلام خواهد شد